|
|
| Post Number: 21
|
|
|
| Post Number: 22
|
นกกะปูด 
เด็กรับใช้ธรรมดา
กลุ่ม: ฅนทำความสะอาด
จำนวนโพสต์: 1820
เข้าร่วมเมื่อ: 25 Jun. 2002
อัตรานิยม: 4
|
 |
โพสต์เมื่อ: 11 Jul. 2002,16:31 |
|
    |
I' l l N e v e r D a n c e A g a i n
เส้นทางยาวไกลหลายร้อยกิโล...
เปรียบเหมือนทางเดินแห่งชีวิตฉัน
"จั ง ห วั ด ก ร ะ บี่"
มีเกาะแก่ง หาดทรายขาวทอดยาวสุดฝั่ง
ทะเล..ที่เคยใฝ่ฝันอยากไปเที่ยวชม
ฉันอยากได้สัมผัสความงาม ของมันสักครั้ง...
การเดินทางครั้งนั้น ฉันไม่เคยคาดคิดมาก่อน..
มันคือเส้นทางชีวิตที่แสนหดหู่.. ปวดร้าว..
หากย้อนเวลากลับคืนมาได้ ฉันจะไม่ไปกระบี่
โดยเฉพาะ เกาะพีพี
...ฉันชอบทะเลเป็นที่สุด...
โดยเฉพาะทะเลในคืนหม่น ฟ้าเศร้า
ไม่มีแม้ดาวสักดวง..
หาดทรายทะเลเหมือนกับชีวิตของฉัน
ที่ต้องพบกับคลื่นซ้ำแล้ว
ซ้ำเล่า
ที่สาดซัดโถมเข้ามาอย่างไม่เคยหยุดยั้ง
หากมีบ้าง เพียงช่วงเวลาหนึ่ง
ที่สายลมอ่อย วายุไม่โหม...
...คนรักของฉันเคยบอกว่า...
"..ไม่ชอบทะเลตอนกลางคืน
ความลึกลับของทะเลดูช่างน่ากลัว.."
แต่นั่นคือสิ่งที่ตรงกันข้ามกับฉัน
... วันสงกรานต์เมื่อหลายปีที่แล้ว
ฉันและเพื่อนเช็คอินเข้าที่พักในบังกะโล
ด้วยความเพลียฉันจึงหลับไหลไป และต้องตื่นขึ้น
เมื่อได้ยินเสียงของชายหนุ่มหลายคน
พูดคุย หัวเราะกัน เสียงดังอื้ออึง
ขณะนั้นเป็นเวลาประมาณ 6 โมงเย็น
ฉันตื่นลุกขึ้นอาบน้ำ สระผม ประแป้ง
แต่งกายด้วยชุดลำลองกางเกงขาสั้น
เสื้อยืดหลากสีสันเข้ากับบรรยากาศทะเล
ตั้งใจจะชวนเพื่อนไปนั่งดูพระอาทิตย์ตกดิน
แต่ว่าช้าเกินไปเสียแล้ว
สายน้ำและกาลเวลาไม่เคยคอยใคร
แม้กระทั่งดวงตะวัน
ก็ไม่รอคนชักช้าร่ำไรเช่นเดียวกัน
ขณะที่เพื่อนต่างทะยอยกันอาบน้ำ
ฉันออกมายืนรับลมเย็นสบาย ที่ริมระเบียง
ทอดสายตาไปไกลโพ้นสุดฝั่ง
จิตใจเหม่อลอย มองเห็นนกบินกลับรัง
แล้วรำลึกถึงตนเองว่าดวงจิตและความคิดนั้นอิสระ
คล้ายกับนกเจ้าโผบิน ...
แต่ รัง ของฉันเล่า..อยู่แห่งใด
.
ถ้าพูดถึงคำว่า รัง ฉันจะหมายความถึง
ความรัก ความอบอุ่นในครอบครัว ระหว่างพ่อ-แม่ลูก
ซึ่งตั้งแต่ฉันเกิดมาไม่เคยสัมผัสกับ รัง เลยสักครั้ง
ระหว่างที่ความคิดกำลังโลดแล่น
ไปตามสายลมเย็น ที่ปะทะกับไอร้อนของทะเล
พลันสายตา ต้องสะดุดอยู่กับชายหนุ่มกลุ่มหนึ่ง
ที่กำลังเดินออกจากบ้านพัก ซึ่งอยู่ติดกับที่ฉันและเพื่อนพักอยู่
ความรู้สึกมันบอกว่าคนกลุ่มนี้นี่เอง
ที่ทำให้ฉันต้องตื่นจากการนอน ที่ฉันรักเป็นชีวิตจิตใจ
.ชายหนุ่มทั้งกลุ่มเมื่อเห็นฉัน
ต่างก็พากันจ้องมองมายัง ที่ฉันยืนอยู่
และมีสายตาคู่หนึ่ง ที่จ้องมองลอดแว่นมายังฉัน
หนึ่งในกลุ่มนั้น ชื่อ พี่ป่าน
ซึ่งอยู่ในวัยสามสิบต้นๆ...
สวัสดีครับ...มาเที่ยวกันบ่อยไหมครับเนี่ย
เขาพูดทักทายฉันและเพื่อน
ด้วยความมีอัธยาศัยทั้งสองฝ่าย
เราจึงเปิดฉากสนทนากัน
พวกเขาดูสุภาพ เรียบร้อย เป็นผู้ใหญ่
และทำงานด้านวิศวกรรมทุกคน
ประเด็นที่พูดคุยส่วนใหญ่ เป็นเรื่องเดินทาง
ไปยังเกาะต่างๆ ในวันรุ่งขึ้น เพื่อดูปะการัง
โดยสรุปว่าพวกเราจะไปเรือลำเดียวกัน
.
..................................................
หลังจากนั้น... พอกลับมาถึงกรุงเทพฯ
กลุ่มเพื่อนฉัน และกลุ่มเพื่อนของพี่ป่าน
มักจะไปรับประทานอาหารด้วยกันบ่อยๆ
จนกระทั่งพวกเราทั้งสองกลุ่มสนิทสนมกัน
มีคู่หนึ่งแจกการ์ดแต่งงานกันไปแล้ว...
ตั้งแต่วันที่พวกเรารู้จักกันที่กระบี่
ฉันไม่เคยนึกคิดมาก่อนเลยว่า..
พี่ป่าน จะตามติดฉัน คล้ายเป็นเงามาตลอด
ยามที่ฉันมีเรื่องกลุ้มใจไม่ว่าเรื่องใดก็ตาม
มักจะมีพี่ป่านคอยเป็นห่วงเป็นใยตลอดมา
ฉันเริ่มมีเพื่อนรู้ใจ.. เข้าใจ...
และมีพี่ชายแสนดี เพิ่มขึ้นมาอีกคน
พี่ป่านไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่เที่ยวกลางคืน
ทำงานประจำที่รัฐวิสาหกิจแห่งหนึ่ง
และงานส่วนตัว รับเหมาก่อสร้าง
พี่ป่านเป็นคนที่รับผิดชอบ ละเอียดรอบคอบ
คิดคำนวณแทบไม่ต้องใช้เครื่องคิดเลข
นั่นคือสิ่งที่ถูกใจฉัน...
พี่ป่าน...
เล่นกีตาร์ และร้องเพลงได้ไพเราะราวกับต้นฉบับ
โดยเฉพาะเพลงฝรั่งประเภท Classic
เค้าเล่นและร้องได้พริ้วจริงๆ แทบไม่น่าเชื่อ!!
ซึ่งแตกต่างกับคนรักของฉันโดยสิ้นเชิง
ที่เรื่องพวกนี้เค้าไม่เป็นเลย แต่เค้าจะเก่งในด้านอื่น
โดยเฉพาะในเรื่องของจิตใจ...
เขาอ่อนโยน..และพริ้วยิ่งกว่าเสียงเพลง...
กีตาร์โปร่งสีดำสนิทตัวโปรด
คนรักของฉัน เก็บเงินร่วมหมื่น
ซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิด
พี่ป่านหยิบมันมาบรรเลงเพลง.......
........F u r E l i s e.......
ฉันเคลิบเคลิ้มไปตามเสียงเบสและลี๊ดกีตาร์หวานจ๋อย
ต่อด้วยเพลง Ill never dance again
ซึ่งเป็นเพลงที่ฉันชอบ...
ใช่แล้วค่ะ..พี่ป่าน ฉันพูดออกมาเบาๆ
ดวงตาเศร้าๆ มีน้ำใส คลออยู่ทั้งสองข้าง..
พี่ป่านจ้องมองหน้าฉันอยู่สักครู่...
พลางลูบไล้เส้นผมอ่อนนุ่ม ยาวสลวยประบ่า
Never dance again จริงๆ
ฉันพูดต่อด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ เพื่อทำลายความเงียบ
แต่คำพูดนั้นมันช่างทำลายจิตใจ ของคนที่เขารักและเอ็นดูฉัน
I' l l N e v e r D a n c e A g a i n !!
|
 |
|
|
| Post Number: 23
|
fong
เริ่มไม่ใหม่
กลุ่ม: ฅนทำความสะอาด
จำนวนโพสต์: 177
เข้าร่วมเมื่อ: 25 Jun. 2002
อัตรานิยม: ไม่มี
|
|
โพสต์เมื่อ: 11 Jul. 2002,20:38 |
|
|
หวัดดีค่ะ คุณนก...ขอบคุณมากนะคะที่ถามหา
ไม่ได้หายไปไหนหรอกค่ะ เดินเที่ยวเล่นเตร็ดเตร่
อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล แถวๆนี้ล่ะคะ เข้ามาทีไร
ถ้าเห็นชื่อคุณนกโพสต์ในกระทู้นี้นะ จะรีบคลิก
เข้ามาก่อนเลยค่ะ เพราะรออยากอ่านตอนต่อๆไปอยู่น่ะ
แล้ววันนี้ก็ไม่ผิดหวังจริงๆ...I'll never dance again
เพลงนี้เคยฟังมาหลายครั้งแต่ความรู้สึกไม่ลึกซึ้งกินใจ
เท่าครั้งนี้เลยค่ะ..  ...เศร้าจัง
--------------
null[QUOTE][CODE]รักและปรารถนาดีต่อกัน คือคำว่า "เพื่อน"
|
|
|
|
| Post Number: 24
|
นกกะปูด
เด็กรับใช้ธรรมดา
กลุ่ม: ฅนทำความสะอาด
จำนวนโพสต์: 1820
เข้าร่วมเมื่อ: 25 Jun. 2002
อัตรานิยม: 4
|
|
โพสต์เมื่อ: 11 Jul. 2002,22:19 |
|
|
ขอบคุณค่ะคุณfong
ดีใจค่ะ ที่ยังคอยอ่านนิยายน้ำเน่าของนก
บทเพลงที่บางคนว่าไพเราะ แต่บางครั้งเราฟังแล้วอาจรู้สึกเฉยๆ
เนื่องจากแต่ละคนล้วนมีปมในใจ และภูมิหลังที่แตกต่างกัน
สำหรับนก เลิกเล่นกีตาร์ เลิกฟังเพลง มาหลายปีแล้วค่ะ
ที่บ้านนกไม่มีเครื่องเสียง ในรถมี เพราะมันติดมาจากโรงงาน
แต่ก็ไม่ชอบเปิดฟัง นอกจากฟังข่าว จ.ส.100 ทำนองนั้นค่ะ
ขนาดเล่นคอมพ์ยังเล่นแบบใบ้ๆ ไม่เปิดลำโพงเลยค่ะ 
บางครั้งที่นกได้ฟังเสียงเพลงในอดีต หรือเพลงที่โดนใจ
ความรู้สึกข้างใน มันบอกว่ารับไม่ไหวค่ะ ก็เลยไม่ฟังซะดีก่าาาา
"ดนตรี..ศิลปะ..อิสระ..ความรัก" มันไม่ใช่ถ้อยคำโก้หรูค่ะ
แต่คือสิ่งที่ขาดหายไปต่างหาก...
พี่KiLiN นำเพลงในอดีตของนกมาใส่ในเว็บ จิตใจมันก็ฟุ้งซ่าน
และพล่ามออกมาเป็นนิยาย อย่างที่เห็นนี่แหละค่ะ 
|
|
|
|
| Post Number: 25
|
Yaya
English Tutor
กลุ่ม: ฅนทำความสะอาด
จำนวนโพสต์: 783
เข้าร่วมเมื่อ: 02 Jul. 2002
อัตรานิยม: 5
|
|
โพสต์เมื่อ: 11 Jul. 2002,22:33 |
|
|
ไม่เอาน่ะคุณนก ...คุณนกคือคนที่เข้มแข็งเสมอในสายตา ย๋า ..ใครกันน๊อที่คอยปลอบใจ ..เด็ก ขี้เหงา ..ขี้ใจน้อย ..ขี้แย ..คนนี้ ... ตอนนี้ย๋าบอกก็ได้ว่าที่ผ่านมาคนที่ทำให้ย๋าเข้มแข็งและลุกขึ้นมา ..สลัดสิ่งเก่าๆ ทิ้งไป แล้วหาสิ่งใหม่ที่ดีกว่ามาทดแทน ... คุณนก..นี่แหละคือคน ๆนั้น..โห ..วันนี้ไง ย๋ามันเป็นงานเป็นการอย่างนี้ หละเว๊ย.. น่ะ ..นะ .. คุณนก ที่นน่ารักของย๋า...
Yaya
--------------
ไม่มีข้อโต้แย้ง....ไม่มีข้อผูกมัด....อิสระ....ความพอใจ
|
|
|
|
| Post Number: 26
|
ฤษีข้ามน้ำ
เริ่มไม่ใหม่
กลุ่ม: สมาชิกประจำ
จำนวนโพสต์: 199
เข้าร่วมเมื่อ: 27 Jun. 2002
อัตรานิยม: 5
|
 |
โพสต์เมื่อ: 11 Jul. 2002,23:35 |
|
|
อยากให้ถึงบทอัศจรรย์เร็วๆ ๕๕๕ คุณนรกกาปูดแกบรรยายได้เห็นภาพเลยแหละคุ้นนนนน เหอๆ แต่เด็กขี้แย ขี้เหงา ขี้งอน ขี้เป็นก้อนๆ อย่างหนูอย่าอ่านเลยนะข้ามไปอ่านบทต่อไปดีก่า เดี๋ยวจะใจแตก..แล้วจาหาว่าพุงโค้งไม่เตือนนา 
|
|
|
|
| Post Number: 27
|
Yaya
English Tutor
กลุ่ม: ฅนทำความสะอาด
จำนวนโพสต์: 783
เข้าร่วมเมื่อ: 02 Jul. 2002
อัตรานิยม: 5
|
|
โพสต์เมื่อ: 11 Jul. 2002,23:46 |
|
|
ไม่เอา..จาฟังค่ะ คุณนก...เล่าต่อเร็ว อย่าไปสนใจอีตาพุงโค้งเลยนะ ...ย๋ากำลังซึ้งน้ำตาคลอเลยเนี๊ยะ.
Yaya
--------------
ไม่มีข้อโต้แย้ง....ไม่มีข้อผูกมัด....อิสระ....ความพอใจ
|
|
|
|
| Post Number: 28
|
นกกะปูด
เด็กรับใช้ธรรมดา
กลุ่ม: ฅนทำความสะอาด
จำนวนโพสต์: 1820
เข้าร่วมเมื่อ: 25 Jun. 2002
อัตรานิยม: 4
|
|
โพสต์เมื่อ: 11 Jul. 2002,23:55 |
|
|
น้องย๋าจ๊ะ นิยายก็คือนิยาย น่า.. อย่าซึ้งมาก เดี๋ยวฉี่เหลืองนา.. 
คุณฤษี อยากอ่านบท อัดสะจอรอหันการันยอ ตอนไหนล่ะคะ
เอาฉากอีตาฤษีตกนรกไม๊ล่ะ? 
ฮ่า ฮ่า แน่ใจนะ.. ว่าจะให้เหลา เอิ๊ก..
|
|
|
|
| Post Number: 29
|
STUV
เริ่มไม่ใหม่
กลุ่ม: สมาชิกประจำ
จำนวนโพสต์: 283
เข้าร่วมเมื่อ: 09 Jul. 2002
อัตรานิยม: ไม่มี
|
|
โพสต์เมื่อ: 13 Jul. 2002,00:35 |
|
|
นึกว่าเป็นเรื่องจริงซะอีก
แต่เขาบอกว่าจินตนาการก็มีพื้นฐานมาจาก sub-concious นั่นเอง
เดิมผมนึกว่าเบื้องหลังเพลงนี้มีอยู่ว่า
โดนคู่เต้นรำเหยียบเท้าซะระบมทั้งสองข้าง
เลยสาบานว่าจะไม่เต้นรำอีกแล้ว ......
|
|
|
|
| Post Number: 30
|
Yaya
English Tutor
กลุ่ม: ฅนทำความสะอาด
จำนวนโพสต์: 783
เข้าร่วมเมื่อ: 02 Jul. 2002
อัตรานิยม: 5
|
|
โพสต์เมื่อ: 14 Jul. 2002,16:31 |
|
|
แหม คุณพี่ Stuv ขาเพลงเค๊าออกซึ้งกินใจ ...จินตนาการของคุณพี่ไหง บอกว่าโดนเหยียบเท้าตอนเต้นรำ หละ เคอะ ... แสดว่าคุณพี่เอง .. ก็ มี Sub-concious เช่นกันจาก จินตนาการเบื้องหลังเพลงนี้สิ คะ .. นะคุณนก นะ .. ฮี่ .. ฮี่ ... ฮี่ ... 
Yaya
--------------
ไม่มีข้อโต้แย้ง....ไม่มีข้อผูกมัด....อิสระ....ความพอใจ
|
|
|
|
|
|
