Where have all the flowers gone? Long time passing Where have all the flowers gone? Long time ago Where have all the flowers gone? Girls have picked them every one When will they ever learn? When will they ever learn?
Where have all the young girls gone? Long time passing Where have all the young girls gone? Long time ago Where have all the young girls gone? Taken husbands every one When will they ever learn? When will they ever learn?
Where have all the young men gone? Long time passing Where have all the young men gone? Long time ago Where have all the young men gone? Gone for soldiers every one When will they ever learn? When will they ever learn?
Where have all the soldiers gone? Long time passing Where have all the soldiers gone? Long time ago Where have all the soldiers gone? Gone to graveyards every one When will they ever learn? When will they ever learn?
Where have all the graveyards gone? Long time passing Where have all the graveyards gone? Long time ago Where have all the graveyards gone? Covered with flowers every one When will we ever learn? When will we ever learn?
Where have all the flowers gone? ก็เป็นหนึ่งในเพลงนั้น ที่ต่อมา สร้างแรงบันดาลใจให้ฉันเก็บเงินซื้อกีตาร์ราคาถูกๆ มาเล่นของตัวเองกับเพื่อนๆ ในก๊วนมัธยม
บทเพลงนี้ประพันธ์โดย Pete Seeger นับแต่ปี ค.ศ. 1961 เป็นเพลงต่อต้านสงครามที่ Pete จงใจจะบอกเล่าถึงความโง่เขลาของมนุษย์ที่ไม่รู้จักสรุปบทเรียน ว่าสงครามนั้นล้วนนำมาซึ่งความโหดร้ายและการพลัดพรากจากลา
Pete Seeger เป็นนักร้องเพลงและนักแต่งเพลงประเภท folk ชาวอเมริกัน เขาเกิดเมื่อ 3 พฤษภาคม ค.ศ. 1919 ปัจจุบันมีอายุได้ 91 ปี
Well I'll be damned Here comes your ghost again But that's not unusual It's just that the moon is full And you happened to call And here I sit Hand on the telephone Hearing a voice I'd known A couple of light years ago Heading straight for a fall
As I remember your eyes Were bluer than robin's eggs My poetry was lousy you said Where are you calling from? A booth in the midwest Ten years ago I bought you some cufflinks You brought me something We both know what memories can bring They bring diamonds and rust
Well you burst on the scene Already a legend The unwashed phenomenon The original vagabond You strayed into my arms And there you stayed Temporarily lost at sea The Madonna was yours for free Yes the girl on the half-shell Would keep you unharmed
Now I see you standing With brown leaves falling around And snow in your hair Now you're smiling out the window Of that crummy hotel Over Washington Square Our breath comes out white clouds Mingles and hangs in the air Speaking strictly for me We both could have died then and there
Now you're telling me You're not nostalgic Then give me another word for it You who are so good with words And at keeping things vague Because I need some of that vagueness now It's all come back too clearly Yes I loved you dearly And if you're offering me diamonds and rust I've already paid
ด้วยน้ำเสียงอันก้องกังวาน อ่อนระโหยระคนเศร้าสร้อยทำให้ฉันประทับใจความไพเราะของเพลงนี้นักหนา และเมื่อได้ค้นพบว่า เพลงนี้คือเพลงแห่งความรัก ความหลังของ Joan Baez ยิ่งทำให้ฉันรู้สึกได้ถึงอารมณ์อันล้ำลึกของเพลง และความละเมียดละไมแห่งอารมณ์ความรู้สึกของ Joan Baez
ความรักของ Joan Baez มีทั้งแง่มุมที่ทรงคุณค่าดั่งเพชรเม็ดงาม และแง่มุมที่เจ็บปวด ดั่งโลหะแวววาวถูกสนิมกัดกินจนผุกร่อนไปตามกาลเวลา
ในบทเพลง Diamonds & Rust นี้ เป็นเรื่องราวระหว่างเธอกับ Bob Dylan นักร้องหนุ่มอเมริกันประเภท Folk เรื่องราวระหว่างเธอและเขาเหมือนเป็นตำนานในหมู่นักร้องเพลงเพื่อชีวิต
ตามประวัติกล่าวว่า Joan เป็นนักเคลื่อนไหวกิจกรรมเพื่อสังคมมาก่อน และเมื่อได้พบกับหนุ่มนักดนตรีร็อคอย่าง Bob ความรักและความพึงพอใจซึ่งกันและกัน ก็ฉุดดึงให้ Bob หันเหมาสนใจเพลง Folk และมีชื่อเสียงโด่งดังขึ้นมาจากเพลงอันไพเราะของเขาหลายๆ เพลง แต่ท้ายสุด Bob กับ Joan ก็ต้องมีอันเลิกราแยกทางเดิน ด้วยสาเหตุที่ Joan กล่าวว่า Bob เปลี่ยนใจ ละทิ้งอุดมการณ์การเคลื่อนไหวต่อสู้ ไม่อุทิศตนเพื่อสังคมและมวลชนอีกต่อไป
Joan Baez และ Bob Dylan เมื่อวันวานยังหวานอยู่(www.fossilmuseum.net/consciousness/rp/mymusic.htm)
ในอารมณ์เพลงของ Joan Baez มีถ้อยคำหลายคำ ที่เธอเอ่ยถึง "ความเป็นตัวตน" ของ Bob Dylan ที่เปรียบเปรย ประชดประชันได้ถึงแก่นของอารมณ์หญิงที่มีต่อชายคนรัก เช่น
ในยามรักกันเมื่อสิบปีก่อน ฉันซื้อกระดุมข้อมือ*ให้เธอ และเธอก็ซื้อของขวัญบางอย่างให้แก่ฉัน เราต่างรู้ว่าความทรงจำจะนำอะไรมาสู่เรา วันนี้ มันกลายเป็นตำนานแห่งความทรงจำซึ่งมีทั้งสิ่งที่มีคุณค่าดั่งเพชรและสนิมกัดกิน (time both turns dirty charcoal into beautiful diamonds and shiny metal into ugly rust)
You're not nostalgic Then give me another word for it You who are so good with words And at keeping things vague Because I need some of that vagueness now It's all come back too clearly Yes I loved you dearly And if you're offering me diamonds and rust I've already paid
Joan Baez มีชื่อจริงว่า Joan Chandos Baez เธอเกิดเมื่อวันที่ 9 มกราคม ค.ศ. 1941 ปัจจุบันอายุ 69 ปี แต่ยังออกตระเวนเล่นคอนเสิร์ตได้
Joan Baez ในปัจจุบัน (www.joan-baez.com/)
ฉันเฝ้าดู music video clip เพลง Diamonds & Rust ด้วยความหลงใหล ฝีมือการเล่นกีตาร์ของเธอพลิ้วพราย น้ำเสียงใสกังวานลึก
แต่ที่เหนือไปกว่านั้น.... ดวงตาของ Joan Baez ดูเหมือนจะสื่อแสดงถึงความรู้สึกอันหลากหลายของเธอ บางครั้งยิ้มแย้มด้วยความสุขและขบขันเมื่อหวนคิดถึงเรื่องของชายคนรัก บางครั้งดูหม่นเศร้าและทอดยาวไปไกลในอดีต ราวกับเธอหวนรำลึกถึงความรัก ความหลังอันโรยรา และไม่มีวันหวนคืนดังเดิม
