ไปทะเลกันดีกว่า เที่ยว Skegness บางแสน...ดินแดนสุขีของอังกฤษ
ชายหาดที่ทอดตัวยาวรับกับเกลียวคลื่นของ Skegness นี่แหละค่ะ บางแสนของอังกฤษ
นับตั้งแต่มาอยู่ที่เกาะบริเทนได้เกือบสี่ปี ชายทะเลแห่งแรกที่ไปเที่ยวก็คือ Skegness
นับเป็นชายทะเลที่ฉันไปบ่อยที่สุด ไปมันแทบทุกปีก็ว่าได้ ไปมาแล้วสามครั้ง (ปีละครั้ง) ส่วนชายหาดอีกที่ ซึ่งไปถี่รองลงมาคือ ที่ Scarborough ในแคว้น Yorkshire (ไปมาสองครั้ง) ไป Scarborough ทีไร ก็นึกถึงเพลง Scarborough Fair ของ Simon and Garfunkel เขาทุกที เพราะชอบมาแต่ครั้งยังเด็ก
ส่วน Skegness ที่ไปบ่อยก็เพราะชอบมีคนมาชวนไปทุกหน้าร้อน เริ่มจากหน้าร้อนปีแรก เพื่อนนักเรียนไทยคนหนึ่ง มาชวนไปเที่ยว Skegness โดยถามว่า
โบสถ์คริสต์ของเพื่อนชาวเกาหลี เขาจัดไปเที่ยว ฟรี ไปเที่ยวกันไหม
ฉันก็เลยบอก ไปสิ เรื่องเที่ยวชอบอยู่แล้ว ยิ่งเที่ยวฟรี ยิ่งดีใหญ่
เมื่อไปถึงก็ถ่ายรูปกลับมาส่งมาให้เพื่อนเมืองไทยดู บอกว่า
นี่ฉันไปเที่ยวชายทะเลของอังกฤษมานะ
เพื่อนเมืองไทย แซวกลับมาว่า
ไม่บอกไม่รู้นะเนี่ย ว่าเป็นชายทะเลอังกฤษ ตอนแรก นึกว่าแอบไปเที่ยวชะอำหรือบางแสน เสียอีก
เปล่าค่ะ Skegness ยังไม่เหมือนบางแสนหรือชะอำเสียทีเดียวหรอก จะว่าไปแล้ว ชายหาดบางแสนหรือชะอำของบ้านเรานั้น น่าจะมีความงามมากกว่านี้ ถ้าไม่มีความรุงรังของร้านค้าและร่มชายหาดมาจับจองพื้นที่และกางเรียงราย จนบดบังทัศนียภาพของทะเลอันสวยงามตามธรรมชาติไปหมด
Skegness เป็นเมืองชายทะเลที่ตั้งอยู่ในแคว้นลินคอล์นเชอร์(Lincolnshire) เป็นแนวชายฝั่งด้านตะวันออกของอังกฤษ ซึ่งจรดทะเลเหนือ (North Sea) เควิน เพื่อนชาวอังกฤษบอกว่า ทะเลเหนือนั้นไม่สวยเลย เพราะน้ำทะเลสกปรก ชายหาดก็ไม่ค่อยสะอาด เนื่องจากน้ำทะเลมีสารปนเปื้อนเยอะ ด้วยเหตุที่ว่า ทะเลเหนือเป็นเวิ้งน้ำที่กั้นระหว่างเกาะบริเทนกับประเทศกลุ่มสแกนดิเนเวียของยุโรป ดังนั้น แต่ละประเทศต่างก็ระบายน้ำเสีย น้ำทิ้งไหลลงสู่ทะเลเหนือกัน ก็คงจะจริงของเควิน เพราะไม่ว่าจะไปดูทะเลเหนือที่ไหน ก็ไม่ค่อยสวยจ๊าบเหมือนมหาสมุทรบ้านเราเลย ไม่ว่าจะเป็นทะเลเหนือที่สก็อตแลนด์ ที่ Scarborough หรือที่ Skegness น้ำทะเลที่พัดเข้าหาฝั่ง เป็นสีน้ำตาลเหมือนน้ำโคลน น้ำทะเลที่ไกลฝั่งก็สีน้ำเงินเข้มแบบมืดๆ ท่าทางคงจะลึกอยู่เหมือนกัน
แต่ Skegness ก็มีเสน่ห์ในแบบของตัวเอง ประเภท As good as it gets ด้วยเป็นเมืองที่เหมาะกับครอบครัวที่จะไปพักร้อนกันตามรีสอร์ตและโรงแรม หรือถ้าใครนิยมพักในรถคาราวานแบบที่เป็นบ้าน ก็สามารถลากจูงไปพักกันได้ วันที่ไปเห็นมีหลายครอบครัว พ่วงรถคาราวานเข้ากับรถยนต์ของตัวเอง ขับไปเที่ยวกันเป็นแถว
ตามประวัติกล่าวว่าแต่เดิมที่ดินส่วนใหญ่ใน Skegness เป็นของท่านเอิร์ลแห่ง Scarborough (เมืองชายทะเลอีกแห่งหนึ่งที่เหนือขึ้นไปนั่นแหละค่ะ) ด้วยความเป็นคนมีวิสัยทัศน์ (ฮิๆๆ ใช้ศัพท์ให้เข้ากับทฤษฎีบริหารยุคใหม่) ท่านเอิร์ลก็เลยลงทุนพัฒนาที่ดินหมู่บ้านชายทะเลแห่งนี้ ให้กลายเป็นรีสอร์ตในสมัยนั้นขึ้นมา ตั้งแต่ ปี ค.ศ. 1870 (พ.ศ. 2413 โน่นแน่ะค่ะ) เริ่มวางผังเมือง สร้างถนนกว้างเลียบชายหาด เรียงรายไปด้วยต้นไม้สองฝั่งถนน แบบที่เรียกกันว่าพรอมเมอนาด( promenade) มีสวนสาธารณะริมหาด มีที่จอดรถ มีท่าเรือยื่นออกไปในทะเล แบบสะพานสุขตาที่บางปูบ้านเรา แล้วก็มีถนนสายหลักเป็นร้านรวงให้ชอปปิ้งกัน มีโบสถ์ และแหล่งชุมชนเกิดใหม่อีกมากมาย
เมื่อ Skegness เริ่มโตจากหมู่บ้านชาวประมงเล็กๆ กลายเป็นเมืองตากอากาศ ก็มีผู้คนต่างถิ่นหลั่งไหลอพยพเข้าไปทำมาหากิน ค้าขายกัน ส่วนใหญ่ก็จะเป็นคนที่ไปจาก Nottingham, Leicester, และ Derby (สามแหล่งนี้ เป็นถิ่นบ้านฉันเอง) ซึ่งเป็นถิ่นภาคกลางของอังกฤษอยู่ไกลทะเล จากนั้น Skegness ก็รุ่งเรืองขึ้นเรื่อยๆ เป็นไปตามเจตนารมณ์ของท่านเอิร์ลมาจนถึงปัจจุบัน
จุดเด่นของ Skegness อยู่ที่ สวนสนุกที่กินอาณาบริเวณกว้าง หรือ ที่เรียกกันว่า fun fair ของเด็กๆ ซึ่งมีเครื่องเล่นให้เล่นหลากหลายมากมาย ราวกับมหกรรมงานวัดบ้านเรา เป็นต้นว่า มีชิงช้าสวรรค์วงใหญ่ ม้าหมุน รถบัมพ์ บ้านผีสิง รถไฟเหาะตีลังกาฉบับกระเป๋า เรือไวกิ้งที่หมุนโยนขึ้นลงไปมา สวนน้ำ สไลเดอร์ ล่องเรือแคนูในแก่งจำลอง ปาเป้า ชูตบาส จับฉลาก ช้อนลูกบอลจากสระน้ำเหมือนตามงานกาชาด จำพวกนี้แหละค่ะ เรียกว่า มีมากมายหลายอย่าง ที่จะไม่มีก็คงได้แก่เมียงู หรือ กระสือ แหะๆๆๆ
เอ้า ใครอยากเล่นอะไร แบบไหน ก็เลือกเอานะคะ
คุณพ่อ คุณแม่ทั้งหลาย ถ้าพาลูกไปเข้าสวนสนุกเหล่านี้ ก็เปรียบเหมือนปล่อยเสือเข้าป่าเราดีนี่ๆเอง เพราะเด็กๆ เขาจะเพลิดเพลิน สนุกสนานไปกับเครื่องเล่นเหล่านี้ได้ทั้งวัน กว่าจะถึงเวลากลับ คุณพ่อ คุณแม่ก็คงกระเป๋าเบาไปตามๆกัน เพราะค่าเล่นไม่ใช่ถูกๆ
ข้อดีของชายหาด Skegness อีกอย่างหนึ่งที่ฉันชอบ คือ เขาปล่อยชายหาดให้เรียบโล่งไปตลอดแนวยาวทำให้เราแลเห็นความเวิ้งว้างของผืนทราย ที่ทอดตัวยาวจรดกับผืนทะเลสุดลูกหูลูกตา อย่างที่บอกแหละค่ะ เขาไม่ปล่อยให้ร้านค้าหรือ เก้าอี้ผ้าใบ ร่มชายหาด เข้ามาจับจองพื้นที่ริมทะเลเลย เป็นที่ประทับใจว่า นี่ขนาดชายหาดเขาไม่ได้สวยเลย เขายังมีแก่ใจรักษาและอนุรักษ์ไว้ถึงเพียงนี้ ขยะก็ไม่มี เพราะเขามีหน่วยเก็บกวาดคอยทำงานตลอดวัน และยังมี ผู้ดูแลความปลอดภัย หรือ Lifeguard คอยนั่งสังเกตการณ์คนเล่นน้ำอยู่บนเก้าอี้สูง (เหมือนเก้าอี้กรรมการแข่งเทนนิสหรือแบดมินตัน) ตามชายฝั่งเป็นระยะๆ อีกด้วย ทำให้ฉันรู้สึกว่า ประเทศที่เขาได้ชื่อว่าพัฒนาแล้ว ตรงจุดเล็กๆน้อยๆ ปลีกย่อยแบบนี้ เขาพัฒนาไปได้ดีกว่าประเทศกำลังพัฒนาอย่างเราหลายเท่าตัว เพราะเขาตระหนักถึง ความปลอดภัยและคุณภาพชีวิตของผู้คน รวมทั้งสิ่งแวดล้อมอีกด้วย
ร้านค้าที่นี่ แม้จะมีอยู่มากมาย แต่เขาก็ขายกันอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย ร้านใคร ร้านมัน อยู่บนชายหาดด้านบนที่ติดถนนเลียบริมทะเล ร้านที่มีมากก็คือ ร้านขายอาหารซีฟู้ด ประเภท กุ้งนึ่ง หอยแมลงภู่นึ่ง หอยหวานนึ่ง และหอยประเภทอื่นๆ ฉันลองซื้อกินเหมือนกัน รสชาติก็หวานสด เหมือนอาหารทะเลทั่วไป ที่ยังใหม่สด แต่น่าเสียดาย เขาไม่มีน้ำจิ้มพริกขี้หนูแซ่บๆ แบบบ้านเรา แหะๆๆ เขาก็กินกันเปล่าๆ อย่างนั้นแหละ (ฝรั่งนี่ ไม่รู้จักของดีเล้ย) ราคาก็ค่อนข้างแพง ขนาดถ้วยโฟมเล็กๆ (เล็กกว่าถ้วยขนมน้ำแข็งไสอีกค่ะ) คิดเป็นเงินไทยตั้ง 150 บาท มาบ้านเรากินกันได้เป็นกิโล นี่แหละค่ะ อยู่ที่ไหนก็ไม่อุดมสมบูรณ์เท่าเมืองไทยเลย
นอกจากนั้น ก็มีร้านขายโดนัทแบบมีรูตรงกลาง ทอดร้อนๆหอมฉุย ร้านขายไอศกรีมซึ่งขายดีมาก ร้านขายน้ำหวานแบบเป็นเกล็ด แล้วก็ร้านขายขนมจำพวก snack ของเขาได้แก่ มันฝรั่ง ช็อคโกเลต ลูกกวาด ยาอม ยาดม ยาหม่อง เอ๊ย สามรายการหลังไม่มีค่ะ ลืมไป นึกว่าสถานีรถไฟบ้านเรา ฮิๆๆๆๆ
ส่วนร้านอาหารแบบที่กินกันเป็นเรื่องเป็นราว ก็คือ ร้านขายปลาทอดกับมันฝรั่ง ที่เรียกว่า Fish and Chips ร้านแบบนี้ ถือเป็นร้านต้นตำรับแบบชาวเกาะบริเทนขนานแท้ เพราะคนอังกฤษเขาชอบกินกันมากเลยค่ะ ปลาที่เขาทอดเขาก็จะนำไปชุบในแป้งกับเนยจนหนา หุ้มตัวปลา พอเวลาทอดมันก็กรอบนอก นุ่มเนื้อปลาข้างใน ขนาดปลาก็มีทั้งแบบตัวเล็กหรือตัวใหญ่ ส่วนใหญ่เขาจะใช้ปลา Cod ปลา Haddock หรือ ปลา Plaice ฉันเคยลองทั้งสามแบบแล้ว ก็แยกแยะไม่ออกเลยค่ะ ว่าปลาแบบไหนมันเป็นอย่างไร แบบไหนมันอร่อยกว่ากัน เพราะกินแล้วก็อร่อยไปหมด (ก็คนมันตะกละนิ) ส่วนมันฝรั่งเขาก็ทอดแบบที่เราเรียกว่าเฟรนช์ฟรายด์น่ะแหละค่ะ ถ้ากินแบบสไตล์อังกฤษ เขาก็จะเหยาะน้ำส้ม malt vinegar ให้มันเปรี้ยวๆ แล้วก็โรยเกลือให้เค็มๆ แต่ฉันไม่ชอบใส่น้ำส้ม ก็เลยเหยาะเคทชัพ หรือซอสมะเขือเทศ กับ เกลือแทน กินร้อนๆ อร่อยเหาะ แต่กินมากก็เลี่ยนค่ะ เพราะมันเป็นของทอด มีอยู่ครั้งหนึ่ง ฉันแวะกลับจากมหาวิทยาลัยตอนเที่ยง เพื่อหาอะไรใส่ท้อง เลยไปซื้อฟิชแอนด์ชิพนี้กิน เนื่องจากร้านอยู่ใกล้บ้าน ที่จริงตั้งใจว่า กินเสร็จจะกลับไปนั่งทำงานที่ห้องสมุดในมหาวิทยาลัยต่อ ปรากฏว่า เมื่อกินเสร็จก็หนังท้องตึง เพราะกินเข้าไปเยอะมาก หนังตาก็เริ่มหย่อน เลยแพ้ใจตัวเอง ลงไปนอนตีแปลงในห้องนอน จนเผลองีบหลับไปตลอดบ่าย ไม่เป็นอันร่ำเรียนหนังสือกันเลยค่ะวันนั้น
ร้านค้าพวกนี้ จะถูกจัดโซนให้อยู่แต่ในแถบริมถนน ดังนั้น ที่ Skegness หาดก็เป็นหาด ทรายก็เป็นทราย ทะเลก็เป็นทะเล เรียกว่า เป็นชายหาดของประชาชนจริงๆ ไม่ใช่ชายหาดของผู้มีอิทธิพลที่มาจับจอง เพราะเขาต้องการให้คนมาพักผ่อนแบบเป็นส่วนตัวอย่างเต็มที่ ดังนั้น เมื่อไปถึง ใครอยากนอนเก้าอี้ผ้าใบ ก็ต้องหอบหิ้วไปเองค่ะ เขาไม่มีกางไว้ให้เช่าจนเต็มหาด แทบจะหาพื้นทรายไม่เจอ แต่ส่วนมาก นักตากอากาศจะหาเสื่อหรือผ้าผืนใหญ่ไปปูนั่งนอนเล่นกัน ริมชายหาด เขามีบริการรถพ่วงวิ่งเลียบไปตามถนน ให้คนชมชายหาดด้วย เหมาะสำหรับผู้ชรา หรือคนพิการที่เดินไม่ค่อยไหว นี่เป็นข้อดีอีกอย่างหนึ่งของประเทศในแถบตะวันตก ที่เขาเอาใจใส่ดูแลประชาชนของเขาไปทั่วทุกวงการ แล้วก็มีบริการให้หนูเล็กๆเด็กๆทั้งหลาย ขี่ลาเล่นไปตามชายหาดด้วยค่ะ
กลุ่มฉันก็เอาผ้าผืนใหญ่ไปปูกัน แต่ไม่ค่อยมีใครนั่ง เพราะเราไปเล่นกันอยู่ชายหาด อิเซลา เพื่อนชาวเม็กซิกันมีหมาพันธุ์ Golden Retriever สีทองอร่ามอยู่หนึ่งตัว ชื่อ โรเวอร์ ก็เอาไปด้วย เลสลีย์ไปกับน้องสาวชื่อแคเรน ซึ่งพาลูกสาวชื่อ เนโอมี ไปด้วย มิคกี้กับแดนสามี พาลูกชายชื่อ โจเซฟ ซึ่งเป็นเพื่อนกับเนโอมีไป แล้วก็มีแอน คุณป้าซึ่งเป็นเพื่อนบ้านกับอิเซลาเป็นผู้ชราสุดในกลุ่มเรา มิคกี้กำลังท้อง ฉันเลยรับอาสา ไปเป็นเพื่อนโจเล่นน้ำทะเล แต่ฉันไม่ได้ลงไปเล่นหรอกนะคะ คอยยืนเป็นเพื่อนดูโจเล่นน้ำทะเล ซึ่งแกก็เล่นของแกอย่างเบิกบานใจมาก เลยถือโอกาสถ่ายรูปหนุ่มน้อยกำลังเริงร่ากับทะเลมาให้ดูค่ะ ที่สนุกคือ เราช่วยกันขุดหลุมฝังเด็กสองคนให้โผล่มาแต่คอ ปรากฏว่าเด็กๆชอบกันใหญ่ จากนั้น เราก็เอาทรายมาปั้นเป็นรูปสัตว์ต่างๆ เช่น สิงโต ปลาโลมา และเต่า แล้วก็วิ่งเล่นไล่กับคุณโรเวอร์ ซึ่งเป็นหมาที่แสนจะน่ารัก สุภาพ ช่างเล่น แสนรู้ และฉลาดมาก
Skegness มีสิ่งหนึ่งที่ดูไม่ค่อยน่ารักน่าชม ในสายตาของฉัน คือ ร้านรวงต่างๆริมถนน นอกจากร้านอาหาร ร้านขายของที่ระลึกแล้ว มากมายกว่าครึ่งเป็นร้านคาสิโน ซึ่งมีไว้ดูดเงินนักพนันทั้งหลาย ผู้คนต่างก็แวะเวียนเข้าไปเล่นกัน ฉันสังเกตว่า ตามเมืองชายทะเลในอังกฤษ มักจะเต็มไปด้วยร้านพวกนี้เต็มไปหมด ไม่ว่าจะเป็นที่ Scarborough หรือ Brighton หรือที่ Skegness แห่งนี้ ฉันเคยแวะเวียนเข้าไปดู (คนอื่นเล่น) เหมือนกัน ข้างในก็จะเต็มไปด้วยตู้เกมการพนันต่างๆ ประเภทต้องหยอดเหรียญเล่นบ้าง หรือไปแลกชิปมาเล่นบ้าง ที่เราคุ้นกันดี ก็เช่น ตู้เกมพินบอล เครื่องสล็อตแมชชีน แล้วก็ยังมีอีกมากมายหลายเครื่อง ที่ตั้งเรียงรายเอาไว้ยั่วกิเลสนักชอบการพนันทั้งหลาย เท่ากับว่า มี fun fair ไว้ดูดเงินเด็ก แล้วก็มี casino ไว้ดูดเงินผู้ใหญ่ ใครกิเลสหนาก็คงหมดตัวกลับบ้านเหมือนกัน
ขอเชิญชมบรรยากาศชายทะเล บางแสนของอังกฤษได้เลยค่ะ
ไม่ใช่เพราะพิลกริมมาเปิดกิจการร่ำรวยอยู่ที่อังกฤษนะคะ แต่เป็นรถของกิจการค้าส่งอาหาร เห็นมีคำว่า Pilgrim อยู่ที่รถ ก็เลยถ่ายรูปนี้ไว้ เป็นรถบริการส่งอาหารมาขายตามร้านต่างๆที่ชายหาดค่ะ
น้องลากำลังเดินเรียงแถวผ่านหน้าร้านคาสิโน เพื่อมาปฏิบัติหน้าที่ประจำวัน ให้เด็กๆเช่าขี่เล่นค่ะ ชอบตัวไหนเชิญเลือกขี่ตามสบายนะคะ มาก่อนได้ก่อนค่ะ
คณะกรรมการฝังเด็ก ประกอบด้วย อิเซลา แดน แอน และแคเรน ส่วนโจกับเนโอมีก็นอนให้ฝังแต่โดยดี งานนี้เรียกว่า เด็กก็สนุก ผู้ใหญ่ก็ขุดกันสะใจ เห็นชายหาดราบเรียบ สงบ เป็นฉากหลัง ไม่มีฉิ่งฉับทัวร์มาตั้งวงก๊งเหล้าเหมือนบ้านเราเลยค่ะ
โจนอนหลับตา เพราะกลัวทรายเข้าตา
ต้องบอกให้ลืมตาแล้วยิ้มหวานอย่างนี้ค่ะ ถึงจะหล่อ เห็นแต่หัวโผล่มา
เนโอมี ยิ้มสู้ หนูไม่กลัวหรอก
นี่แหละค่ะ คุณโจเริงทะเล สังเกตสีน้ำนะคะ เหมือนน้ำโคลนเลย
สีน้ำทะเลไม่ใสสวยเหมือนหาดบ้านเราเลยนะคะ
อีกรูปหนึ่งแบบน่ารักๆ ของหนูน้อยโจเซฟ
อิเซลากับแอนและ โรเวอร์ หมาสีทองแสนรู้ น่ารักซะไม่มี โรเวอร์เป็นหมามาจากเม็กซิกันค่ะ จึงฟังได้แต่ภาษาสเปน (ชาวเม็กซิกันพูดภาษาสเปน) ภาษาอังกฤษก็ฟังได้นิดหน่อย โรเวอร์แสนสุภาพ ไม่เคยเห่าคน ชอบมานั่งกระแซะ ออเซาะให้เราลูบหัว เกาคาง หรือ นวดเฟ้นให้ แล้วก็ชอบคาบลูกบอลไว้ในปาก วิ่งหนีให้เราวิ่งไล่ตามเข้าไปแย่ง พอเราเหนื่อย วิ่งเข้าแย่งไม่ไหว โรเวอร์ก็จะทำอ่อย ปล่อยลูกบอล ออกจากปาก ครั้นเราวิ่งเข้าไป เขาก็จะงับลูกบอลไว้ในปากอย่างรวดเร็ว เล่นเอาเถิดเอาล่อกัน สนุกเขาละ
นี่แหละค่ะ บางแสนแบบอังกฤษ ไปแล้วก็อดนึกถึงบรรยากาศบางแสนหรือชะอำของเราไม่ได้ เรียกว่า ไปถึงก็เช่าเก้าอี้ผ้าใบนอนกันเขลง สักครู่ ของรับประทานก็ตามมาจ่อถึงปาก ไม่ว่าจะเป็นหาบเร่ ส้มตำ ยำมะม่วง หอยแมลงภู่นึ่ง กุ้ง ปู ชุบแป้งทอดกรอบ ทอดมัน ถั่วต้ม ข้าวโพดต้ม มะม่วงหรือสับปะรดจิ้มพริกกะเกลือ ส้มโอ ขนุน ข้าวหลาม ข้าวเหนียว ไก่ย่าง โอ๊ย สารพัดสารพัน
(หมายเหตุ ขอเวลานอกเช็ดน้ำลายก่อนค่ะ เพราะตอนนี้ เป็นโรคขาดสารอาหารตามที่เขียนมาดังกล่าวอย่างรุนแรง)
นอกจากของรับประทานแล้วยังมีของที่ระลึกเดินเร่มาขายด้วย เรื่องการพนันของเราก็ใช่ย่อย เพราะมีล็อตเตอรี่เดินมาขายจนถึงชายหาดเหมือนกัน พรุ่งนี้รวยจ้ะ พรุ่งนี้รวย (มันก็เลยไม่รวยเสียที เพราะพรุ่งนี้ไม่เคยมาถึง) เรียกว่า ไม่ต้องกระดิกกายเยื้องย่างไปไหน เพียงแต่เห็นลูกค้าเท่านั้น พวกพ่อค้าแม่ค้า ก็จะตามมาจนถึงที่
ว่าแต่ว่า... คุณชอบแบบไหนมากกว่ากันคะ ระหว่างบางแสนอังกฤษ กับบางแสนเมืองไทย
--------------
All days come from one day.
ไหนคะไหน...พี่พิลพาไปเที่ยวบางแสนแบบอังกฤษหรือคะ
มีโชว์เหยี่ยวให้ดูด้วยค่ะ แต่น้องเขาไม่ค่อยกล้าดูกัน เขาบอกกลัวหวัดนก
แหมเรื่องพระเจ้าเฮนรี่ที่แปดนี่ครูชอบจะตายไป ขนาดตามดูหนังตั้งหลายเรื่อง Anne of Thousand Daysไง ที่ถูกขังอยู่ที่นี่ แล้วถูกประหารชีวิตแบบฟันคออ้ะ อึย หวาดเสียว แล้วก็ยังมีใครล่ะ เลดี้เจนอีก ทำไมถึงเมียมากก็เป็นเพราะท่านเจ้าชู้น่ะสิ แถมยังเขียนจดหมายได้หวานอย่าบอกใครเชียว ลายมือก็สวยอีกด้วย มีอย่างเดียวที่ไม่ได้เรื่องคือไม่หล่อ เอิ๊กๆ 
ข้างในปราสาทดูน่ากลัวเนอะ คงจะเป็นปูนหนาๆ เสาใหญ่ๆ ห้องนอนสีแดงอย่างกับจักรพรรดิจีนเลย แต่วิวข้างนอกนี่สวยจริงๆนะ