โจโจ้ซัง




รุ่งฤดี แพ่งผ่องใส



อันความรักมักชวนชักให้ใจลุ่มหลงระเริง
เปรียบดังเปลวเพลิงที่ได้จุนเจือเชื้อไฟไหม้ลาม
ยาม เพลิงรักรุมใจใครจะมาหวงห้าม
เรื่องจะปรามรักกันมันยิ่งกว่าดับไฟ
เหมือนรักของทรามวัยในนิยายญี่ปุ่น
โจโจ้ซัง โจโจ้ซัง

หล่อนพลีกายใจด้วยรักซื่อถืออมตะจริงจัง
กลับต้องมาผิดหวังพบกันวันหลังเขามีเมียมา
ปวด ใจนักเมื่อคนรักไร้สัจจา
โจโจ้ซังดอกฟ้าจึงฮาราคีรีเพื่อ
ชาตินี้ขอมีรักเดียว

(พูด)..โจโจ้ซัง
เหมือนผีเสื้อแสนสวยบริสุทธิ์แห่งนางาซากิ
รักที่เธอมอบให้ชายต่างแดนเมื่อวันก่อน
บริสุทธิ์และมั่นคงเหมือนหิมะบนยอดเขาฟูจิ
แต่..อนิจจาเมื่อยอดรักของเธอ
ย้อนกลับมาพร้อมด้วยเมียตามกฎหมาย
โจโจ้ซังสาวผู้รักเกียรติ
จึงเลือกปฏิบัติตามประเพณีแห่งวงศ์ตระกูล
เลือดจากสาส์นรักของเธอ
เขียนทิ้งไว้ด้วยข้อความว่า
"ตายเสียดีกว่าที่จะอยู่อย่างไร้เกียรติ"

อันความรักมักชวนชักให้ใจลุ่มหลงระเริง
เปรียบดังเปลวเพลิงที่ได้จุนเจือเชื้อไฟไหม้ลาม
ยาม เพลิงรักรุมใจใครจะมาหวงห้าม
เรื่องจะปรามรักกันมันยิ่งกว่าดับไฟ
เหมือนรักของทรามวัยในนิยายญี่ปุ่น
โจโจ้ซัง โจโจ้ซัง

หล่อนพลีกายใจด้วยรักซื่อถืออมตะจริงจัง
กลับต้องมาผิดหวังพบกันวันหลังเขามีเมียมา
ปวด ใจนักเมื่อคนรักไร้สัจจา
โจโจ้ซังดอกฟ้าจึงฮาราคีรีเพื่อ
ชาตินี้ขอมีรักเดียว
(พูด)..โจโจ้ซัง
"ตายเสียดีกว่าที่จะอยู่อย่างไร้เกียรติ"



---- ---- ---- ---- ---- ----

อารีดัง




รุ่งฤดี แพ่งผ่องใส



โอ้อารีดังก่อนยังเคยชื่นบาน
ทุกๆวัน รื่นรมย์สมใจ
ถึงยามราตรีเหล่าชายชาตรีทั่วไป
ระเริงใจ ร้องรำตามเสียงเพลง
เรามาสนุกทุกข์ใดไม่มี
ถึงใครย่ำยีมิคิดกลัวเกรง
จะขอยืนสู้อยู่ไม่หนี
จะขอยอมพลีเลือดละเลง
ให้ลือระเบ็งว่าไทยก็สู้

.แต่มาไม่นานพวกเราทหารไทย
รบทั่วไป ถิ่นแดนแคว้นฉันอยู่
เรามาเพื่อชาติปราบอริราชศัตรู
หวังเชิดชู เสรีที่รักยิ่ง
ได้พบนางหนื่งสมควร ชม
ฉันนึกนิยมน้ำใจรักจริง
ทั้งรูปอร่ามติดใจฉัน
เรามีรักกันสัมพันธ์ยิ่ง
น้ำใจน้องจริงสาวอารีดัง

ได้กอดได้จูบได้ลูบได้คลำ เธอ
หลงละเมอ คะนึงถึงน้องนาง
ถึงยามราตรีหากมีนารี ร่วมทาง
โฉมสำอาง อารีดังพี่รักยิ่ง
ยามฟ้าครวญคร่ำน้ำตาหลั่งนอง
ฉันเคยประคองน้องนางทุกสิ่ง
แม้วันนี้ห่างตั้งไกลแสน
ยังแดนแคว้นไทยอันไกลยิ่ง
หัวใจรักจริงหญิงอารีดัง
หัวใจรักจริงหญิงอารีดัง
หัวใจรักจริงหญิงอารีดัง
หัวใจรักจริงหญิงอารีดัง
หัวใจรักจริงหญิงอารีดัง

---- ---- ---- ---- ---- ----

เพราะขอบฟ้ากว้าง




คำร้อง - ทำนอง ป. วรานนท์
ขับร้อง - ชรินทร์ นันทนาคร


ป่านนี้แก้วตานิจจาคอยพี่
โอ้ป่านฉะนี้ คนดีคงทุกข์โศกตรม
คิดถึงคืนวัน ที่สองเรานั้นรื่นรมย์
ต่างชื่นต่างชมภิรมย์รักกันมา

บัดนี้พี่ยังรักเธอไม่วาย
สู้อยู่เดียวดาย ไม่คลายความรักแก้วตา
รสรักยังตรึง ซาบซึ้งแน่นดวงวิญญา
ขอเพียงแก้วตาสัญญาไม่เปลี่ยนใจ

แต่เรานี้ต้องอยู่ห่างกัน
ต่างคนต่างฝัน ต่างคนตื้นตันทรวงใน
เห็นดารานึกว่าเนตรน้อง พี่หลงพี่จ้องมองไป
เห็นเงากิ่งไทร พี่ยังเคลิ้มไปว่ากานดา

**อยู่ฟ้าเดียวกันพระจันทร์ดวงหนึ่ง
แปลกใจสุดซึ้ง ไยจึงไกลน้องหนักหนา
ฟ้านี้ไกลไปไม่เหมือนดังใจเสน่หา
อยากใกล้กานดา อยากให้ขอบฟ้าแคบแคบเอย**


---- ---- ---- ---- ---- ----

ไหนว่าไม่ลืม





ผ่องศรี วรนุช


ไหนว่าไม่ลืม
ไม่ลืมไม่เลือนเหมือนเดือนคู่ฟ้า
ไม่ทันแสงเดือนจะเลือนหรี่คล้อย
ไม่ทันเมฆน้อยจะลอยผ่านตา
ไม่ทันตะวันลับฟ้าก็ลืม
(ผู้ชายนะพ่อผู้ชายไม่ทันเท่าไหร่ก็ลืม)


ไหนว่าไม่ลืม
ไม่ลืมไม่เลือนชั่วเดือนแหละปี
ไม่จริงเหมือนคำพูดเลยสักครั้ง
ไม่จริงเหมือนดังพูดเลยสักที
ไม่ทันถึงปีแล้วพี่ก็ลืม
(ไม่ทันถึงปีก็ลืม)


น้ำคำผู้ชายพูดง่ายฟังยาก
พูดจาซ้ำซากปากว่าไม่ลืม
พอมีรักสองมาครองอกเขา
ก็พลันทิ้งเราเปลี่ยนใจหลงลืม
นี่แหละนิสัยผู้ชายชอบลืม
(ผู้ชายนะพ่อผู้ชายไม่ทันเท่าไหร่ก็ลืม)


ไหนว่าไม่ลืม
ไม่ลืมสัญญาที่เคยผูกพัน
จะเอาแน่นอนอะไรกับเขา
เมื่อยามใกล้เราก็ทำปากหวาน
พูดพร่ำรำพันว่าจะไม่ลืม
ผู้ชายนะโธ่ผู้ชาย
(ไม่ทันเท่าไหร่ก็ลืม)
ผู้ชายนะโธ่ผู้ชาย
(ไม่ทันเท่าไหร่ก็ลืม)
ผู้ชายนะโธ่ผู้ชาย
(ไม่ทันเท่าไหร่ก็ลืม)
ไหน.ว่า..ไม่ลืม...

---- ---- ---- ---- ---- ----

ภาพชื่อ A Bar at the Folies-Bergère,1882 วาดโดย Edouard Manet

บาร์หัวใจ



ผ่องศรี วรนุช


หัวใจฉันยังคล้ายดังกับบาร์
จำหน่ายสุราอาหารและเบียร์
ร้อยชายมานั่งดื่มกินทั้งสิ้นฉันเสีย
หัวใจละเหี่ยดื่มเบียร์ทุกวัน


ฉันเมาหัวซุนรักคุณกว่าใคร
ฉันชั่วอย่างไรใจรักผูกพัน
ถึงคุณจะไม่อยากเจอพาร์ตเนอร์อย่างฉัน
คืนวันที่ผ่านมานั่นสุขใจ


**หัว ใจเศร้าหมองสี่ห้องนั่นหนา
เขาเปรียบเหมือนบาร์เปิดใหม่
จึงไม่มีขาประจำต้อยต่ำเกินไป
สี่ห้องหัวใจสิ้นไร้ราคา


หัวใจเหมือนบาร์ น้ำตาเหมือนเบียร์
ฉันดื่มจนเพลียเบียร์เหมือนน้ำตา
หลงเพียงความใคร่ชั่วคืนสะอื้น ผวา
คุณไม่กลับมาที่บาร์ หัวใจ



---- ---- ---- ---- ---- ----

หัวใจสีชมพู





ดนุพล แก้วกาญจน์


หลับก็ยังมองเห็นเธออยู่
ตื่นก็ยังมองเห็นเธออยู่ไม่รู้เธอเป็นใคร
เก็บเอามาฝันมาใฝ่เกิดเป็นความคิดยิ่งใหญ่
สุดแสนแรงใจ
ไม่อาจบอกให้ใครรู้ได้
ซ่อนเก็บความรักเรื่อยไปเจ้าเห็นเป็นไง
จงมาหนอเพื่อนใจ
มาช่วยลองคิดดูเจ้าคงไม่เข้าใจ
หากหมั่นได้เห็นเธออีก
ดุจดั่งเหมือนนกมีปีกบินหนีหลีกไป
คงจะต้องเศร้ากันใหญ่
ก็สุดจะคิดฝันใฝ่ถึงเขาต่อไป
ปล่อยเป็นเช่นนั้นไม่ได้
หากอยากจะรู้ทำไมว่าเขาเป็นใคร
ใครกันจะช่วยเรา
ไม่มีเลยแม้เงาข้าควรทำฉันท์ใด

อย่าเศร้าโศกหากอดทน
อย่าร้อนรนคิดชอบใคร
หากหัวใจบังเกิดผล
ควรรู้ตนเจ้ายังเด็กไป

ก็เพียงแค่คิดหลอกๆทั้งๆที่คิด ไม่ออก
รักจริงเมื่อไรจะบอกคิดแล้วไม่เห็นเป็นไร....
หากหมั่นได้เห็นเธออีกดุจดั่งเหมือนนกมีปีก
บินหนีหลีกไปคงจะต้องเศร้ากันใหญ่

ก็สุดจะคิด ฝันใฝ่ถึงเขา ต่อ ไป
ปล่อยเป็นเช่นนั้น ไม่ได้หากอยากจะรู้ ทำไม
ว่าเขา เป็นใครใครกัน จะช่วยเรา
ไม่มี เลยแม้เงาข้าควร ทำฉันท์ใด

อย่าเศร้าโศก หากอดทน
อย่าร้อนรนคิดชอบใคร
หากหัวใจบังเกิดผล
ควรรู้ตนเจ้ายังเด็กไป

ก็เพียงแค่คิดหลอกๆทั้งๆที่คิดไม่ออก
รักจริงเมื่อไรจะบอกคิดแล้วไม่เห็นเป็นไร
ก็เพียงแค่คิดหลอกๆทั้งๆที่คิดไม่ออก
รักจริงเมื่อไรจะบอก
คิดแล้วไม่เห็นเป็นไร.
คิดแล้วไม่เห็นเป็นไร.
คิดแล้วไม่เห็นเป็นไร.

---- ---- ---- ---- ---- ----

หัวใจมีปีก





ดนุพล แก้วกาญจน์


ถ้าหัวใจ พี่มีปีกบิน
จะผกผินบินไปหาเธอ.
หอบความรักท่วมท้นล้นเอ่อ
ไปมอบให้เธอแม้จะอยู่แสนไกล.

เมฆสีดำวับวาวดั่งดิน
จึงถวิลตราตรึงซึ้งใจ.
อยากเชยชิดนวลน้องนอนเคียงใกล้.
พี่กลัวใคร คว้าเอาไปแนบครอง

ถ้าหัวใจพี่มีปีกบิน
จะผกผินบินไปคว้าจอง.
โอบกระซิบแนบเนื้อร่วมหอห้อง
รักสองเราคงสุขนิรันดร์

ถ้าหัวใจ พี่มีปีกบิน
จะผกผิน บินไป หาเธอ.
หอบความรักท่วมท้นล้นเอ่อ
ไปมอบให้เธอแม้จะอยู่แสนไกล.

เมฆสีดำวับวาวดั่งดิน
จึงถวิลตราตรึงซึ้งใจ
อยากเชยชิดนวลน้อง นอนเคียงใกล้
พี่กลัวใคร คว้าเอาไปแนบครอง

ถ้าหัวใจพี่มีปีกบิน
จะผกผิน บินไป คว้าจอง.
โอบกระซิบแนบเนื้อร่วมหอห้อง
รักสองเราคงสุขนิรันดร์
รักสองเราคงสุขนิรันดร์

---- ---- ---- ---- ---- ----

กล้วยไม้




องุ่น  เครือพันธุ์
(บันทึกเสียงครั้งแรก พ.ศ. 2477)

กล้วย ไม้ ของเราแต่เก่า ก่อน
อยู่ในดงในดอนเจ้าซ่อนช่อซ่อนใบ
ไกลภู่ ไกลผึ้ง  เจ้าอยู่ถึง ไหนไหน
ใครจะเด็ด จะดมได้เราไม่เห็น เลย
ใครจะเด็ด จะดมได้เราไม่เห็น เลย

โอ้กล้วยไม้เอย
น่าชื่นน่าเชยเจ้าไม่เคยชอก ช้ำ
เช้าสายบ่ายค่ำชื่นบ่ช้ำชอกเลย

เดี๋ยวนี้ดูรึกล้วย ไม้
มาชูช่อชูใบบานอยู่ใน กระเช้า
ลืมดงลืมดอยที่เคยอยู่ก่อน อยู่เก่า
ภู่จะคลึงผึ้งจะเคล้าให้เจ้าเฉาลม
ภู่จะคลึง ผึ้งจะเคล้า ให้เจ้าเฉา ลง

โอ้กล้วยไม้เอย
เจ้าไม่น่าเลยที่จะมาใหลหลง
เจ้าลืมสุมทุมพุ่มพง
ลืมดงดอยเอย

---- ---- ---- ---- ---- ----

ดอกไม้ให้คุณ

คำร้อง-ทำนอง-ขับร้อง สุรชัย จันทิมาธร
(บันทึกเสียงครั้งแรก พ.ศ. 2528)





ขอมอบดอกไม้ในสวนนี้เพื่อมวลประชา
จะอยู่แห่งไหนจะใกล้จะไกลจนสุดขอบฟ้า
ขอมอบความหวังดั่งดอกไม้ผลิสดไสวงามตา
เป็นกำลังใจให้คุณ
เป็นกำลังใจให้เธอ
เป็นสิ่งเสนอให้มา

ดวงตะวันทอแสง
มิถอยแรงอัปรา
เป็นเปลวไฟที่ไหม้นาน
เป็นสายธารที่ชุ่มป่า
เป็นแผ่นฟ้าทานทน


ดวงตะวันทอแสง
มิถอยแรงอัปรา
เป็นเปลวไฟที่ไหม้นาน
เป็นสายธารที่ชุ่มป่า
เป็นแผ่นฟ้าทานทน

ขอมอบดอกไม้ในสวน
ให้หอมอบอวลสู่ชน
จงสบสิ่งหวังให้สมตั้งใจ
ให้คลายหมองหม่น
ก้าวต่อไปตราบชีวิตสุด
ดุจกระแสชล
**เป็นกำลังใจให้ คุณ
เป็นกำลังใจให้ เธอ
เป็นสิ่งเสนอให้คุณ (ซ้ำ ** 3 )

---- ---- ---- ---- ---- ----